Friday, December 21, 2007


AÐGÁT!
Hér á eftir fer klassísk þunglyndisfærsla eins og mér er einum lagið.
Ef þú, lesandi góður, ert í mögnuðum jólafíling, ímyndandi þér að Public Enemy séu að spila einka jólakonsert fyrir þig í stofunni og Flava Flav sé rappandi Jólin Alls Staðar með stærstu magaklukku sem klukkusleikir hefur nokkru sinni séð hangandi um hálsinn, og vilt halda því þannig, skaltu ekki lesa áfram, heldur grípa kakóbollann þinn og snúa baki við tölvunni hið snarasta...


Hæ.
Um daginn lenti ég í kreditkortasvindli í þriðja sinn. Þá hafði einhver drusla stolið kreditkortanúmerinu mínu og keypt sér helling af drasli á internetinu. Reyndar er það svo sem ekkert stórmál þar eð kreditkortafyritækið mitt tekur ábyrgð á öllum óleyfilegum færslum. Eina sem það kostar mig er bara smá aukavesen.

Anyway,

það er hins vegar er gaman að segja frá því að stuttu eftir að þessi leiðindi gerðust, komst ég að því að einhver önnur drusla hafði komist yfir social security númerið mitt og var á fullu að sækja um kreditkort á mínu nafni.
Sem er sniðugt, því að þá fær hann kreditkort á kennitöluna mína, maxar heimildina og hendir svo reikningnum í ruslið. Svo veit ég ekki af neinu fyrr en eftir 10 ár þegar ég ætla að fá mér lán og þá segir bankinn að ég sé með 12 kreditkort á skrá sem ég hafi aldrei borgað af. Helflippað ekki satt? Líka svo gaman. Mér finnst fátt jólalegra og skemmtilegra en að vera í símanum við kreditkortafyrirtækin og kreditstofnanirnar og útskýra að ég sé í alvöru ég og að einhver hundur hafi stolið kennitölunni minni. Já hundur segi ég. Hundur!

Allir hressir?



Hér tjsannela ég minn innri jóladólg í bland við Boy George.