Drasl lobby.

Vantar ekki skipulagninguna a flugvellinum i Cancun

Flippud og falleg.

Asdis bydur spok eftir ad komast ut i vel til Mexiko. Innra med henni brenna tho sjodandi tilfinningar hennar.

Myndaræpa, atlaga að heimsmeti í nýorðmyndunarfjölda á einni bloggsíðu o.fl.

Hér fyrir neðan þennan texta er bönns af myndum úr nýju íbúðinni okkar hér í Boston.
Við erum búin að vera sveitt (samt ekki eins sveitt og í fyrra þegar við, í sparnaðarskyni, ákváðum að kaupa enga loftkælingu, sem orsakaði síðar mikla sinnisbrenglun sökum heila- og líkamaofhitnunar hjá undirrituðum) alla síðastliðna viku við að koma okkur fyrir. Hillusamanskrúfanir, hilluvegguppskrúfanir, ótæpilegur fjöldi skúrivatnsblandana og fleiri geðraskanaorsakagjörðir hafa sett sterkan svip á undanfarna daga. Þó höfum við aldrei gleymt mikilvægasta lífsmottói alheimsins, en það er að tapa aldrei gleðinni. Því höfum við haldið uppteknum þeim rammíslenska sið sem glatt hefur Íslendinga um allan heim um aldir, að sleikja á hvort öðru tærnar reglulega. Segja má að þessi yndislegi siður hafi bjargað okkur báðum frá bráðri bölvun syndarinnar, en eins og flestir vita, skyldi maður aldrei bjóða henni í kaffi, heldur segja "burt með þig, mér býður við þér, þú ert viðbjóður." Gaman er þá að segja frá því að tær mínar (sem by the way eru með öllu syndlausar) eru yfirleitt með svona léttum basilkeim. Jafnvel mætti segja að það sé svona dass af karamellueftirbragði.
Hvað um það.
Á myndunum hér að neðan munu glöggir lesendur sennilega greina hnakkann á Nick Rhodes þar sem hann situr milli tveggja tölvuskjáa með hljómborðið sitt á bak við sig og mixar nýja hljóðeffekta fyrir endurhljóðblöndunina á The Reflex.
Einnig má finna tvo bestu vini mína í heiminum á þessum myndum, þ.e. nuddapparatið í ljóta stólnum og nýja 37" plasma sjónvarpið. Fokk já. Nýja 37" plasma sjónvarpið. sem er by the way helber sturlun.
Svo má einnig á þessum myndum sjá nýjan IKEA sófann, nýju IKEA hilluna, nýja IKEA JUSSI eldhúsborðið og fleira nýtt. Þó er ekki hægt að sjá nýju vikulöngu unaðsferðina til Mexíkó sem við vorum að fjárfesta í og munum halda í á laugardaginn næstkomandi þar eð hún flokkast erfiðlega undir afljósmyndatökulegan hlut í mínum bókum. Þó er allur gangur á því.

Það er erfitt að vera fátækur námsmaður.

Við erum sem sagt komin til Boston og erum illa hress.
LGG plús er líka komin til Boston, Mista J to the K to the F er líka til svæðis og síðast en eigi síst er maðurinn sem representar rauðhærðulæknaklanið og familían hans flutt til Boston.
Því má með vissu segja að framundan séu ekki vesælir og einmanalegir tímar, heldur mikilfenglegar gleðistundir með góðum vinum og fjölskyldu sem munu áreiðanlega veita okkur taumlausa gleði í stefnulausum eðjustraumi lífsins.

Adios amigos e donde esta la parada de la taxi.
Me llamo Doddi.
Soy uno loco maraquito.
Una cerveza por favor.
Tiene uno zapato azul.

Að lokum:
Áfram Árni.
Stattu þig strákur.
Þú ert heví flottur gaur.